'Alles wat mij dierbaar was, glipte uit mijn handen'

‘Mijn jeugd was erg onstabiel en onrustig,” begint Suzanna haar verhaal. “Mijn moeder is sinds mijn vijfde levensjaar regelmatig psychotisch en daarom zorgde ik meer voor haar dan zij voor mij. Tijdens haar opnames werd ik ondergebracht bij diverse mensen en families en soms verbleef ik bij mijn vader, maar die moest regelmatig ver van huis zijn voor zijn werk. Toen ik twaalf jaar was werd ik door de Kinderbescherming definitief uit huis geplaatst. Eigenlijk heb ik mijn hele jeugd gewenst gedrag vertoond om maar zo min mogelijk mensen tot last te zijn. Pas op mijn dertiende, toen ik in een kindertehuis ging wonen, kon ik eindelijk kind zijn.”

Laag zelfbeeld

In de jaren daarna ontwikkelt Suzanna echter een angststoornis. “In eerste instantie vreesde ik voor hetzelfde ziektebeeld als dat van mijn moeder. Ik heb altijd hoge eisen aan mezelf gesteld, ook om mijn afwijkende achtergrond te maskeren wilde ik tonen dat ik ertoe deed en ook goed genoeg was. In werkelijkheid was mijn zelfbeeld erg laag. Toen ik moeder werd voelde ik me onzeker over de opvoeding van mijn kind. Zeker toen bij haar ADD werd geconstateerd voelde ik me schuldig. Ze heeft immers mijn genen en de achtergrond.” Ook de partner van Suzanna heeft last van psychische klachten; hij kampt met een alcoholverslaving. Desondanks zorgt hij beter voor Suzanna en haar dochter dan voor zichzelf. “Ik vocht meer voor zijn leven dan hijzelf. Maar het was tevergeefs. Leven zonder hem voelt als een amputatie. Toen mijn dochter eind vorig jaar ook nog door een moeilijke periode ging was de cirkel rondom mijn ‘falen’ rond. Tot die tijd had ik nog altijd de wil om aan mezelf te blijven werken en zag ik altijd weer lichtpuntjes om door te knokken. Maar in december glipte alles wat mij dierbaar was me door de vingers. Het voelde alsof ik op alle fronten verloren had.”

Kunst verkopen

“Na mijn poging suïcide werd ik aangemeld bij het SuNa-programma van Indigo en daar kwam ik in contact met Yolanda Canto Garcia, casemanager bij SuNa. Wekelijks sprak ik haar - vaak gingen we buiten wandelen - en kon ik mijn verhaal bij haar kwijt. Dat was heel verhelderend omdat je soms niet meer ziet hoe vast je zit in een bepaalde denkwijze. Yolanda kon daar net een andere kijk op geven waardoor ikzelf ook anders tegen dingen aan ging kijken. In de tussentijd ben ik ook EMDR-therapie gaan volgen en is mijn traject bij SuNa afgerond. Het gaat nu redelijk goed met mij. Ik heb mijn passie weer opgepakt; tekenen en schilderen en ben nu bezig om een website op te zetten zodat ik mijn schilderijen kan gaan verkopen. De reacties daarop zijn zó enthousiast! Ik vind het belangrijk om mijn verhaal te vertellen omdat het tijd is om deze beladen thematiek onder de aandacht te brengen.”

Reactie casemanager Yolanda

Yolanda: “Ik vind Suzanna een echte doorzetter. Ze grijpt alles aan om van haar klachten af te komen en is heel behandeltrouw. Ze wil echt aan het werk om zich beter te voelen en dat is wat je merkt. Ik merkte ook naarmate de tijd vorderde dat ze meer vrede kreeg met hoe ze dingen aanpakt. Ze had heel sterk het idee van falen, maar naarmate de gesprekken vorderde, kon ze dat toch ook anders zien. Verder ging ze zich steeds meer richten op activiteiten die haar blij maakte zoals schilderen. Ik vind het heel mooi om haar progressie te zien.”

SuNa

Goede nazorg voor mensen die een suïcidepoging hebben gedaan, kan herhaling voorkomen. Daarom is het SuNa-programma opgezet. SuNa sluit aan bij de behoefte van de client. Gesprekken kunnen overal plaats vinden; tijdens een wandeling, zoals Suzanna graag deed, maar ook op kantoor of thuis bij de client. Lees hier meer over SuNa.

Heb jij nu hulp nodig?

Denk jij aan zelfmoord? Bekijk wat 113 voor je kan betekenen. Het aanbod is gratis en anoniem.​

*Om haar privacy te beschermen is Suzanna een gefingeerde naam.